Lieve oud-schoolgenoten,
Hieronder een rouwkaart van de zus Gonda, van Els Brail -Steenbakker toen we op de Mulo in Bandung zaten. Dit doe ik om jullie ook te laten weten dat Els nu dubbel verdriet heeft. Zij is net geopereerd en moet/is aan de chemo. Wie haar een kaartje ter ondersteuning wil zenden kan dat doen naar:
Mevrouw Els Brail
G.B.A.I Blok C145 Bojongsoang
40288 BANDUNG
INDONESIA

Het zou fijn zijn om haar te laten weten dat we haar niet vergeten zijn.
Dank jullie wel,
Maudy

Asante sana mama

Selamat Jalan.

Verdrietig maar blij dat haar verder lijden bespaard is gebleven, is omringd door haar kinderen en kleinkinderen, rustig ingeslapen onze moeder, schoonmoeder en lieve “oma Beer”

Gonda Benjamins - Barael

echtgenote van Rudy Benjamins, † 8 juli 1989

* Makassar (Ind),                                                                       † Apeldoorn,
23 oktober 1933                                                                           2 mei 2012

Onze bijzondere dank gaat uit naar alle medewerkers van “Hospice Apeldoorn” voor de liefdevolle verzorging die onze moeder, schoonmoeder en “oma Beer” mocht ontvangen.

                                                                     Brigitte en Adrie
                                                      Rubina
                                                           Glenda ♥

                                                                 Sandy en Marc
                                                                Joey en Anne
                                                        Nanniek
                                                     Wesley
                                                 Cloë

Correspondentieadres: Gruttersdreef 109, 7328 DN Apeldoorn

Er is gelegenheid om persoonlijk afscheid van onze moeder, schoonmoeder en ”oma Beer” te nemen op dinsdag 8 mei van 12.15 tot 12.25 uur in de IJsselzaal van het crematorium te Dieren, Imboslaan 6 te Dieren, waar aansluitend om 12.30 uur de bijeenkomst voorafgaand aan haar afscheid zal plaatshebben.

Na afloop van de bijeenkomst is er gelegenheid ons te ontmoeten en herinneringen te delen in de koffiekamer.

In memoriam

Lieve allemaal,

Woensdagmiddag naar de crematie van mijn vriend John geweest, niet echt mijn ding, maar het hoort wel bij het leven dat bestaat uit geboren worden, je best doen en uiteindelijk opgehaald worden door De Grote Vogel, die dan met onbekende bestemming met je vertrekt. Van jongs af aan heb je mee gekregen dat goede en lieve mensen – en dat was John zeker – naar de hemel gaan. Probleem is alleen dat er nog nooit iemand vanuit die hemel is teruggekeerd om ons te vertellen hoe het nou precies zit met dat vermoeden.

Van Indische jongens is bekend dat het vaak buitenbeentjes zijn en John zal vast net als al die badjings die hem vooraf gegaan zijn tegen Petrus gezegd hebben “Ik ga wel buiten op een wolkje bij mijn vriendjes uit Bandung zitten zodat ik beter op mijn Els, mijn dochters en vooral mijn kleindochter kan passen” Daar doet Petrus, naar beweerd wordt, niet moeilijk over “Ga jij maar lekker op een zonnig wolkje onder de klapperboom zitten” Jullie kennen de vertaling van badjing vast wel, in goed Nederlands is het een eekhoorn of een klapperrat. Het woord badjingan, dat daar sterk op lijkt, betekent gauwdief of zakkenroller.

Uit de afscheidjes en toespraakjes bleek al gauw dat John van alles wat heeft mee gekregen. Een parmantig en vrolijk manneke, altijd positief, zelfs tegen beter weten in, die wel aan een fraaie eekhoorn doet denken en van de klapperrat heeft hij het zorgzame, de liefde voor zijn gezin, zorgt hij niet voor de een dan zorgt hij wel voor de ander en als het even kan voor allen tegelijkertijd. Een luisterend oor en immer tijd voor zijn vrolijke klapperratjes.

“Over de mens die heen gegaan is niets dan goeds” zeggen we altijd, maar binnen de Indische gemeenschap wil dat nogal verschillen. Ik kende John van de Middelbare School in Bandung, hem daarna – dat is Indo’s eigen – jaren kwijt geweest – en dan … die somprets verspreiden zich als bladluis over de hele aarde - maar gelukkig weer tijdens een Bandung reünie herontgemoed en zoals we dat tegenwoordig doen elkaar bijna dagelijks met vrolijke mailtjes bestookt. Leergierig manneke, deed altijd zijn best en hield zich afzijdig van vechtpartijen, maar was wel puberaal charmant en aantrekkelijk voor de Dames in de klas. Hij was niet het type dat met een gitaar in de hand onder de boom langs de kant van de weg zou blijven zitten, John wilde meer ! Dat hebben we dus gemerkt want hij schopte het tot architect en was mede - bedenker en - ontwerper van het Indische Monument te Roermond. Een blijvertje dus, die niet alleen in onze gedachten maar ook daar in leven blijft. Mocht je de volgende keer dus bij dat monument staan bedenk je dan wel dat John mede bepalend is geweest voor de schoonheid die je daar aanschouwt. Had John dan helemaal geen negatieve punten ? Nah, die jonge mannelijke Belanda’s waren echt niet blij dat die kleine gauwdief er vanuit het bos met de hoofdprijs, de schone Els, vandoor ging. Zeg maar “Hij wist wat hij voor de rest van zijn leven wilde !”

In de ontvangsthal was het nogal rumoerig, zet twee of meer Indo’s in een ruimte en ze maken er een kumpulan (reünie) van ! “Aduh, dese al so lang niet gesien ! En dan, jouw recep van lontong nog steeds deselfde ? Aduh, so kasian si John !” Gelukkig had de Mevrouw van het rouwcentrum haar volumeregelaar voluit staan waarna we tijdens de laatste rit van John toch nog stil en in eigen gedachten verzonken konden terug blikken op onze John. Lieve en mooie muziekjes zo op het laatst, zoals “Ik heb een tuintje in mijn hart … voor jou” Lieve en ontroerende woordjes aan hem en ons gericht en stil en verzonken in witte bloemen zoals John daar nog even onder ons was. En terwijl John daar op de vleugels van De Grote Vogel vertrekt blijf je alleen met je gedachten achter …. “Aduh, so kasian voor si Els, zijn anak – anak perempuan en zijn aanbeden tjutju”

Een beetje lomp heb ik in mijn onderwerp gezet “Not my piece of cake”, maar - met excuses - daarmee bedoel ik dat zo’n afscheid niet mijn ding is. Na je geboorte zou je toch allen die je lief zijn blijvend om je heen willen zien ? Ach, misschien komt dat nog wel ….

“John, het ga je vooral heel goed nu je in het tropisch zonnetje onder die klapperboom op dat warme wolkje op ons neer kijkt. Geen angst meer, geen pijn meer, een badjing in vrede, je hebt het voorbeeldig gedaan !”



Liefs en Groetjes van Guus.
 

Lieve oud-schoolgenoten,
deze kaart ontving ik gisteren van Rob Seghers en van een paar anderen kreeg ik een mailtje van het overlijden van John Philips.
Hiermee wil ik zijn vrouw Els en hun kinderen veel sterkte toewensen bij dit verlies.
Hij heeft ons eerder verteld van zijn lijden en hij heeft gekozen voor "Gods water over Gods akker te laten vloeien.
Dat hij in vrede mag zijn heengegaan is mijn wens,
lieve groet,
Max en Maudy Angenent-van Raemdonck
www.merpati.nl
 

Vandaag bereikte mij het bericht dat Anton van Caspel is overleden. Anton en zijn vrouw Hennie zijn 's morgens met hun wandelgroep hun routinewandeling aan het maken. Anton viel en de anderen in de groep hielpen hem nog, helaas zonder resultaat. Hij is 71 jaar geworden.

Simon Anton van Caspel wonend aan de Spechtlaan 12, 6713 BS Ede Gld.
wordt zaterdag a.s. om 12.00 uur gecremeerd in het crematiecentrum Slingerbos, aan de Slingerboslaan 15 te Ede.

Anton zal ik mij blijven herinneren als een van de beste volleybalspelers in ons schoolteam op de MULO. De diverse wedstrijden tegen het volleybalteam van het Christelijk Lyceum (VEDO) staan mij nog bij. Anton, die toen in de vruchtenbuurt woonde behoorde toen ook tot het kampioensvolleybalteam "de Manggoboys" tot het vertrek van de familie naar Nederland.
Anton's broer Dolf heeft op onze laatste reunie ons vergast met zijn guitaarmuziek. Net als Dolf speelde Anton ook guitaar en had in Ede een band.

Hierbij wil ik dan namens ons allen de familie van Caspel, jongere broer Arie niet te vergeten, onze condoleances en gevoelens van medeleven toewensen.

Benno Apon
Whittier, Californie.
Maudy Angenent-van Raemdonck namens alle
Bandung Mulo-gangers Ambonstraat te Bandung
Nederland en overal elders ter wereld.

Zoveel verdriet in dat huis.
Wel bloeien de bloemen, wel zingen de vogels,
maar mensen geslagen, verlamd, mensen wanhopig.

Laat hen niet alleen,
Verplaats je, leef je in.
Wordt hun huisgenoot, hun zeer nabije mens.
Wordt hun onderdak.

Leef. Leef royaal.
Leef mee.
Zie de bloemen bloeien,
hoor de vogels zingen......

1 maart 2008
Hallo schoolgenoten, onderstaand bericht kreeg ik net binnen en hoop dat jullie Hans ter Kuile wilt verrassen met veel aandacht=post op zijn nieuwe woonadres. Hij hoort er nog steeds bij. Maudy
Ik heb zo juist bericht gekregen dat Hans ter Kuile verhuisd is naar Limburg, dichter bij zijn zuster.
Zo doende kan er beter naar hem omgekeken worden.

Ik heb beloofd om de ‘Bandungreünie’ op de hoogte te houden.

Zijn nieuwe verpleeghuis is:

Verpleeghuis "De Wietel"
afd. Gentiaan, kamer 28
Piushof 85
5981 VW Panningen

Telefoon: 077-3067771 (liefst bellen in de avonduren)

Albert
 

Ter nagedachtenis aan de heer D.J. Walstra

Allen,

N.a.v. het overlijden van Hr Walstra is er een bloemstuk door Maud Neumann-Block met een laatste groet naar de rouwkamer gezonden.
Dit mede op verzoek van Mevr. P.Buchel v. Steenbergen en Benno Apon; ook namens de oud-leerlingen van de Bandung MULO (a/d Ambon straat).
Vandaag zond ik ook namens ons allemaal een rouwkaart, waarvan ik de inhoud hierbij zet.

Maudy

Lieve mevrouw Walstra en familie,

Alle oud-schoolgenoten van de

Concordante Mulo Bandung

wensen u veel sterkte en moed toe
met dit grote verlies.

Bedum, 12 september 2006

Al eerder liet ik jullie per mail weten dat de heer Walstra overleden is. Hieronder zijn kaart die ik net ontvangen heb.
Op de kaart staat geen adres, maar het huis adres waar zijn vrouw vast nog wel verblijft, staat op de mededeling van zijn verjaardag. Te richten E.E. Walstra-Pilouw.

De rest staat op de kaart.

Vandaag kreeg ik van Benno een mail met de volgende inhoud.

Heer Walstra is op 2 augustus 100 jaar geworden.
Hij wilde geen bezoek hebben aan huis van de burgemeester.
Wel heeft hij een felicitatiebrief ontvangen van HM de koningin.

Hij heeft een tijdje in een verzorgingshuis gezeten en is nu weer thuis. Wel krijgt hij driemaal per dag verzorging, want hij is bedlegerig. Voor de rest is hij geestelijk nog goed.
Van zijn vrouw mogen wij dit bericht op de web site zetten.

Wie hem een kaart of anders wil zenden, kan dat naar het volgende adres:

Dhr. D.J. Walstra
Elzendreef 147
2272 CK VOORBURG
NEDERLAND
telefoon +070 3866461

Lieve mensen,
Al weer is er iemand van ons heengegaan. Misschien willen jullie nog een condoleancekaart zenden?
Maudy

Hallo Sobats ben ik weer, nu eens met héél wat anders.
Een gast van de Matahari woont in Frankrijk en heeft appartementjes te huur. Hij ziet ze graag 'bewoond' door Indische ouderen en de voorwaarden leest u verder in zijn eigen tekst.
Te Huur appartement in Frankrijk. ( Bij Nederlanders)
 

Adres : Route de Souchiol 43700
Plaats : Coubon Haute – Loire 43 ( 5 km van Le Puy en Valey )
Tel en Fax 0033 471089634
0033 679540388
Info mevr Maudy Angenent-van Raemdonck

Indeling
Woonkamer met televisie ( ned. zenders ), slaapkamer, badkamer en eigen keuken
Tuin met terras ( op verschillende plaatsen )

Deze appartementen zijn alleen te huur voor 55+ en zonder huisdieren. (goudvis is oké )
Prijs p.p p.d 25 € AOW-ers Info bij mevr Maudy

Bijzonderheden: Wandelen ,vissen, bergen , kerken ( Eglise ) en veel kastelen (Chateaux.)
En niet te vergeten wijn en pastis

In het dorp is ook een dokter aanwezig , tandarts en een BarTabac en niet te vergeten bakker ,slager en een kleine supermarkt.

De rivier La Loire is 100 mtr bij ons vandaan.

Elsbeth en Edward Pieters-Kooistra

Klik op de foto's voor een grotere afbeelding.
Klik op de knop "vorige" in uw browser om terug te gaan naar deze bladzijde.

         

         

         

    

         

         

Lieve Sobats,
Niet alleen verdrietige berichtjes bereiken mij, maar ook vreugdevolle en ik meen ook hier kennis van te mogen geven.
Dit bericht kreeg ik van Ada en Peter Spinnler, het echtpaar dat bij de vorige reünie ook aanwezig was en met enkele anderen tot de 'oudere garde' behoorden.
Hier is een

"Hartelijk Gefeliciteerd met de geboorte van Luke"

voor zowel de ouders, broer en zus, alsmede Opa en Oma op zijn plaats!
Lees wat Opa en Oma Spinnler schrijven...

Hier is hij dan onze nieuwe kleinzoon, geboren in Cork, Ierland op 3 April jl. en de naam is Luke (roepnaam) en de tweede naam Sean.
Wij zijn net terug van een paar dagen Ierland om hem te zien.
Natuurlijk ook mijn dochter Otty, schoonzoon Jason en de andere twee kleinkinderen Amber en Thomas die helemaal verrukt zijn van hun broertje.
Dat is ook het leuke aan het geheel voor ons, de reactie van de grotere kinderen 11 en 10 jaar en wat ze allemaal kunnen helpen met het verzorgen.
Gisteren is Amber met hem gaan wandelen en ook Thomas kan heel stil met hem op de bank zitten.

Hieronder is nog een foto van Peet en mij.


 

7 april 2006
Salaam manis Sobats,

Even laten weten dat Maria Zimmerman enkele dagen geleden gebeld heeft en verteld dat Lino weer thuis is. Hij is nog niet zover dat hij weer achter zijn computer kan plaats nemen, maar misschien als je een berichtje naar hun nieuwe adres stuurt
lm.zimmerman@kpnplanet.nl kan Maria het voor hem uitprinten; zal hij vast wel waarderen.

 Als alles goed gaat met Jan Stadler dan komt hij de 27ste ook naar Den Haag en brengt zijn in Dommelhoef 'kembang Sepatu'
zoals Guus Mw. Netty Selder heet mee. Guus brengt ook een vriend mee en wie weet krijgen we nog wel een zaal vol ;-)).

Ik kreeg ook een vraag van Ineke Slot-Meijer: is er iemand onder jullie die een zekere Floortje van Loon heeft gekend?
Zij heeft in de jaren 1952-1956 op de Mulo-school gezeten. Ineke heeft haar heel lang geleden eens ontmoet op het station in Utrecht.
Mocht iemand weten waar ze woont, dan kun je mij wel een mail zenden en zal ik het aan Ineke doorgeven. Zij en haar man komen naar de reünie.

Dit was het weer even voor vandaag.

Ik las dit ook nog voor jullie:

Elke morgen een nieuw hart
Hoe voel je je? Triestig, lusteloos, ellendig, zuur?
Hoe sta je ’s morgens op? Moe, bang voor de dag die komt?
Er zijn mensen, die als ze hun ogen opendoen,
Altijd iets verkeerd zien,
Die elke morgen met een zwarte gedachte beginnen.
Als de mens een machine was,
Zou er lang ‘n apparaat op de markt zijn
Om ’s morgens een goeie zin te krijgen.
Je moet misschien anders gaan denken over de ‘zin’ van het leven.
Je moet misschien God terugvinden,
Niet als een onpersoonlijk, wazig wezen, ergens in de verte,
Maar als een persoonlijke Vriend, een Vader, heel dichtbij!
Mensen hebben vandaag God nodig, meer dan ze vermoeden.
Maar God moet je ervaren, meemaken.
Dat haal je niet uit levenloze boeken,
Je moet een prijs betalen:
Stilte, bidden, nederig zijn, jezelf loslaten.
In een intieme omgang met God
Krijg je andere ogen voor de dingen
En elke morgen een nieuw hart.

Uit:Menslief, ik wens je Vrede en alle goeds
Phil Bosmans

Hallo Schoolgenoten van weleer,
Er is er één van ons die zich heel druk maakt om het feit dat hij de sobats die hem van leuke, mooie, en blijde kaarten hebben voorzien niet persoonlijk 'dank je wel' kan zeggen.

Fransje en Bert v/d Rhee uit Eindhoven, hebben Jan Stadler bezocht en Fransje vond dat hij behoorlijk vooruit is gegaan. Zijn spraak is goed helder en duidelijk en ook de logica van een gesprek is goed. Heerlijk toch om zulke berichten met jullie te kunnen delen. Guus Stadler, kan jullie héle verhalen over hem vertellen. Kijk maar eens op de website onder ontmoetingen.

Hierbij dan nogmaals namens Jan Stadler allen die hem een kaartje zonden HARTELIJK DANK! Hij is er erg blij mee en ik weet uit eigen ervaring dat deze vorm van aandacht een plus is in de genezing, dus laten we Jan Stadler, Agnes Hendriks, Hans ter Kuile en ook Lino Zimmerman niet vergeten.
Ik zet nog even wat adressen hieronder.

Bezoekadres : Postadres :

Jan Stadler Jan Stadler
Blixembosch Blixembosch
Kliniek - Kamer 109 Kliniek - Kamer 109
Toledolaan 2 Postbus 1355
5629 CC - Eindhoven 5602 BJ - Eindhoven

_______________

Lino Zimmerman
Ciro Horn
afdeling C-3
Hornerheide 1
6085 NM Horn
_______________

Willy van der Mey
Noortbergh Moeren 2
4824 JE Breda

Indien er klas/schoolgenoten zouden zijn, die willen bellen, dan is dit zijn tfnnr:
076-5414801
_____________

Mevr. Agnes Hendriks
St. Hubertusstraat 27
5614 CH EINDHOVEN
telefoonnr. 040 2123219
________________

Hans ter Kuile
Verpleeghuis De Blinkert,
Zandvoortweg 211,
3741 BE in Baarn.
Je kunt hem bellen op het no. van het huis, t.w. 035-5412330, (vragen naar afd. Oosterhei).
Ik deed het en ik kan jullie vertellen dat hij hier héél blij mee was.
________________

Lieve mensen, vergeet hen niet en we hopen dat zij, al kunnen ze misschien op de 27ste niet in Den Haag aanwezig zijn,
weten dat zij in onze gedachten in ons midden zijn.

Bedankt, Maudy
 

Lieve medemens,

Zoals je weet klopt er natuurlijk helemaal niets van, maar ging ik er al die tijd van uit dat mijn eigen familie immer gevrijwaard zal blijven van ellende. De bekende "Ver van mijn bed show !"
Heel de wereld mag bij wijze van spreken instorten, maar je eigen schilletjes overkomt niets. Als klein vruchtje wordt je omgeven door je schilletjes, je ouders, grootouders, ooms en tantes, broers en zusters, vrouw en kinderen, de rest van je familie en helemaal aan de buitenkant heb je nog de schil die bestaat uit je vrienden. En beschermd en wel ben je doende gelukkig te zijn.

En opeens stond ik met tranen in mijn ogen aan het bed van mijn grote stoere zelfverzekerde broer, die na het overlijden van onze vader als een djago over ons waakte.
Hij lag erbij als een zielig hoopje mens, kon zich niet bewegen, niet praten, herkende ons amper en kreunde wat. In een fractie van een seconde lag zijn wereld totaal overhoop en wij voelden ons zo machteloos en bang. Dit kon en mocht ons, zijn dochters, kleindochters, moeder, zus en broers niet overkomen, deze beker kon niet voor ons bestemd zijn.

Zijn buurman heeft hem roepend op de grond midden in de nacht gevonden, een tweede hersenbloeding en later herinnerde hij zich dat hem niets anders restte dan om hulp te roepen, schreeuwen, als een hulpeloos kind, zo alleen en bang.

Jan heeft het heel, heel moeilijk gehad. Eerst die tijd in het ziekenhuis en daarna naar een revalidatiecentrum waar hij half verlamd, bijna niet in staat om te praten en zo ontzettend moe en bang opnieuw moest leren leven en de sleur doorbreken. In het begin ging het beetje bij beetje, hij zag zelf geen vooruitgang, werd omringd door "plantjes" en niet in staat contact te maken met andere bewoners, hoe graag hij dat ook wilde.

Ik kan niet precies aangeven wanneer het zienderogen stukken beter met hem ging, hij was opeens weer terug en dat kwam vooral na het bezoek van zijn oude vrienden Benno, Dick en Maurits, toen hij hun warmte weer voelde en zij samen terug konden gaan naar de hem nog bekende schooltijd in Bandung en de dag dat hij een nieuw "slapie" kreeg.
Zijn kamergenote Netty, een schone kembang sepatu uit Batavia, die ook even in Bandoeng gewoond heeft, bleek zijn beste medicijn te zijn.
Hij had weer sociaal contact, begon weer gezellig te babbelen, te lachen en zijn behoefte om terug te gaan naar zijn appartement werd sterker en sterker.
Om aan te geven hoe goed het nu met hem gaat kan ik je vertellen dat hij weer zelfstandig eet, zijn rechterarm en hand doen weer mee en ook in zijn rechterbeen zit volop beweging.
Bij de peut beneden doet hij al zijn oefeningen vol overgave en loopt hij korte stukjes tussen een rek.
Vorige week in de kantine stond hij zomaar op en liep een paar stappen naar de tafel, onbewust en zonder nadenken omdat hij zijn glas wilde pakken, zo'n gelukkig moment.

Ook de "ogen en peuten" hebben natuurlijk gemerkt dat Jan meer wil en ook meer kan en derhalve is het besluit genomen dat hij komende dinsdag verhuist naar een ander revalidatiecentrum, Blixembosch in Eindhoven, waar hij intensiever behandeld kan worden en er meer toekomst voor hem is weggelegd. Dat is natuurlijk een prachtig bericht.
Hij maakte zich zo'n zorgen of hij wel weer zelfstandig kon leven in zijn appartement, eenvoudige dingen als een kopje koffie maken of een drankje inschenken, lopen en naar het toilet gaan of lekker een verfrissende douche nemen. Al die dingen die wij "gewoon en zonder na te denken" doen.

Heb hem voorgehouden dat hij vorige maand nog geholpen moest worden bij het eten en nu wijst hij iedere hulp af en zo gaat dat straks ook bij al die andere nu nog "onmogelijkheden"
Hij is zo bang om weer te vallen, alleen te zijn en weer te moeten roepen om hulp, maar natuurlijk laten we hem niet alleen en onverzorgd in zijn huis achter.
We gaan pas weg als hij daar zelf om vraagt en drempels in huis heeft hij niet, dus als ook al die kleden en matten uit huis gedonderd zijn is er geen enkel struikelblok meer over en kan hij aan zijn nieuwe leven beginnen.

Maar eerst nog even naar Blixembosch en hoe moet het nu met zijn vriendinnetje Netty ?
Hij wil haar niet in de steek laten, zij is zijn steun en toeverlaat, zijn strohalm toen hij de weg kwijt was, zijn engel die over hem waakte als hij 's nachts angstig wakker werd en hem gerust stelde met dat ene zinnetje "Stil maar Jan, ik ben bij je" Zelf half verlamd, met haar eigen pijn en angst, waakt zij over mijn grote broer!
Een vriendschap geboren in crisistijd, soulmates en nog Indisch ook, die laat je niet in de steek ! Jan en Netty hebben gelukkig twee families achter zich die weten hoeveel ze voor elkaar betekenen en we laten het niet gebeuren dat ze elkaar uit het Indisch oog verliezen.

Bij deze wil ik jullie nog een laatste vraag stellen "Vergeet hem niet, want ook jullie zijn zijn schilletjes" Het is hem nu nog niet mogelijk jullie allemaal persoonlijk te danken voor jullie kaarten en belangstelling, maar dat komt echt wel.
Straks kan hij ook weer een kaartje kopen, die beschrijven en op de bus gooien. Nu is dat nog heel moeilijk, zeg maar onmogelijk, maar over een tijdje doet hij weer net als ons.

Een nagekomen berichtje van Guus:

Goede morgen ! Eerst het belangrijke nieuws : "De verhuizing van Jan is goed gegaan en verder wordt dat bericht vervolgd" Dat is althans het laatste nieuws afkomstig van Monique uit Eindhoven. Monique is immer druk, kort en zakelijk zodat ik begrijp dat als zij schrijft dat het goed gegaan is het inderdaad goed gegaan is (!) Zelf zou ik weer een lang verhaal in elkaar geborduurd hebben waardoor jullie mij zouden vragen "Vertel nou of het goed gegaan is !" en ja, het antwoord luidt dan ook "De verhuizing is goed gegaan !"

Blixembosch is te vinden onder www.blixembosch.nl en daar staat boel veel informatie op zodat zelfs ik na enig speuren het volgende heb ontdekt en na een telefonische info het volgende:

Bezoekadres : Postadres :

Jan Stadler Jan Stadler
Blixembosch Blixembosch
Kliniek - Kamer 109 Kliniek - Kamer 109
Toledolaan 2 Postbus 1355
5629 CC - Eindhoven 5602 BJ - Eindhoven

Per bus - Streekbus 9 richting Son en Breugel - Halte Castiliëlaan.

Per auto - Zie www.blixembosch.nl of wegenkaart of dame in de Tom Tom.

Dank, Guus.

              

Beste Bandungers en MULOten,

Wie van jullie kent nog, of moet ik zeggen wie niet, Rachmat Wiranatakasumah?
Hij heeft in de periode 1952-1955 ook op de MULO gezeten. Rachmat, de zoon van de oud-regent van Bandung was door zijn charme, innemelijkheid en als een "good looking guy" een echte Don Juan en bij vele meisjes zeer geliefd. Menig meisjeshart heeft hij sneller doen kloppen.

Rachmat heeft op verzoek van zijn vader bij ons (mijn ouders, jongere broer en ikke) ingewoond.
Wij woonden toen op de Jl. Cisangkuy, voorheen Keizerlaan Noord, nr. 30.
Zijn vader wilde met zijn 9e vrouw, een Indische, dat hij een Europese opvoeding zou krijgen. Zeg maar leren omgaan met mes en vork te eten.
Helaas overleed hij door complicaties na een maagoperatie op 1e Kerstdag 1998. Hij was 62 jaar oud.

Toen ik begin 1956 jaar Nederland moest gaan, verloor ik hem uit het oog. Pas kort voor mijn huwelijk in 1965 kwam hij met zijn vrouw ons in Amsterdam opzoeken. Hijzelf was toen net getrouwd.
Rachmat had toen een zakenimperium opgebouwd met agentschappen in o.a. Amsterdam, Bremen, Parijs, Milaan en nog een paar andere steden.
Zijn zaak heette toen Sunda Karya: Inkoop & Verkoop.

Volgens een van de grafonderhouders, die Rachmat zeer goed scheen te kennen, had hij, evenals zijn vader, negen vrouwen gehad en hij stierf aan dezelfde complicaties als zijn vader. Ook hier gold: de appel valt niet ver van de boom.

Op de reünie van 2005 had ik eigenlijk, ter nagedachtenis aan hem, een kort woordje moeten spreken. Waarom ik het niet gedaan heb?
Ik weet het niet, en eigenlijk heb ik er spijt van. Bij deze wil ik het dan goedmaken.

Misschien moet ik er in de eerstvolgende reünie nog op terugkomen? Tenzij de initiatiefnemers van de reünie dit stukje voldoende vinden.
Ik hoor het nog wel.
Theo Daems/Amersfoort
 

Hallo Reünisten,
Gisterenavond heeft Benno Apon me laten weten dat Lino Zimmerman, jullie allen wel bekend van de vorige reünie als ceremoniemeester, in het ziekenhuis in Horn ligt. Hij moet daar zijn wegens zijn longen. Hij schijnt geen antibiotica te kunnen verdagen.
Ik weet het, deze info is heel beknopt.

Ik probeerde Maria Zimmerman aan de telefoon te krijgen, maar ben natuurlijk weer aan de late kant. Morgen weet ik hopelijk meer en kan jullie beter inlichten.
Benno gaf me wel een telefoonnummer door, waar we hem kunnen bereiken, maar als we allemaal gaan bellen lijkt het me voor Lino niet erg bevorderlijk. Maar een kaart voor hem kan altijd en dat maakt de omgeving van zijn ziekenhuisbed voor het weekend vast kleuriger. Stuur de kaart maar naar zijn huisadres:
Dhr. Lino Zimmerman
Ch.L.F.Keucheniushof 11
5631 NG EINDHOVEN - NL

en Maria zal vast wel zorgen dat hij ze krijgt.

Lieve groetjes,
Maudy

Lieve schoolgenoten,

Eerder liet ik al weten dat Jan Stadler in het ziekenhuis lag en nu in een revalidatiecentrum vertoeft. Onderstaand een verslag van zijn jongere broer Guus, lees zelf en bedenk dat Jan veel steun van ons nodig heeft.

Het bezoek aan Jan heeft me heel erg goed gedaan. Er staat, zoals jullie zullen begrijpen nog een heleboel te gebeuren, maar de manier waarop Jan om gaat met zijn handicap is verbijsterend te noemen. Was zaterdag om elf uur bij hem en Jan zat frivool in een rolstoel voor de tv die hij op andere kanalen probeerde te krijgen wat nog niet echt lukte, maar dat zullen we allemaal wel eens hebben bij een ander toestel en een andere afstandbediening. Hij was blij en enthousiast me te zien. Na hem geknuffeld te hebben deed hij zijn beklag over het feit dat hij de tv niet op een ander kanaal kon krijgen. "Dat heb ik ook altijd met een nieuwe tv ! Daar moet je gewoon aan wennen ...." Of hij wat wilde drinken ? Ja, koffie met melk en suiker. Wij, Indo´s, weten dat melk slecht is voor je teint, echter Jan is dat even kwijt, maar dat komt zeker wel weer terug, dus in de huiskamer twee kopjes koffie gehaald, een voor Jan en een voor mezelf. Jan genoot van zijn koffie, heel voorzichtig bracht hij het koppetje met zijn linkerhand naar zijn mond en gelukkig was de koffie lauwwarm, dus geen enkel probleem.

Het klessebessen ging hem goed af. Korte zinnen, maar wel heel begrijpelijk en dan te weten dat Jan een enorme woordenschat heeft die hij voor een groot deel kwijt is geraakt. Maar dat komt vast wel weer goed.

Tegen het middaguur kwam de zuster binnen met de vraag of hij warm wilde eten. Nee, dus ! Gelukkig kent de zuster haar pappenheimers dus ging ze onverstoorbaar verder met "In de huiskamer of hier bij Uw bezoek" Hier dus en even later bracht ze zijn warme hap op een dienblad. Heb de aardappeltjes en de blinde vink wat kleiner voor hem gemaakt waarna hij met een vork in zijn linkerhand begon te eten en dat ging met een beetje hulp van het mes dat ik gebruikte om de handel op die vork te krijgen best heel goed. "Lekker" zei hij een paar keer. "Het eten is hier lekker !"

Het adres dat ik eerder aan jullie doorgaf was "uiteraard" niet compleet. Daarom nogmaals :
Revalidatie Afdeling Verpleegtehuis De Dommelhoef
Afdeling De Gender - Kamer 1.107
Parklaan 97
5613 BC
Eindhoven

Nou, dat is weer een mond vol. De Dommelhoef ligt in het centrum. Met de tuut gewoon naar het Centrum en het Station en vanaf het station gezien, de weg oversteken en die naar Links volgen (Stationsplein) daarna eerste weg Rechts af, op de splitsing (Parklaan) Links af waarna je een groot wit gebouw ziet staan "De Dommelhoef" Als je met de tuut bent de Parklaan blijven volgen tot voorbij het hoofdgebouw en vervolgens rechts af het parkeerterrein op. Via de hoofdingang het pand betreden, doorlopen en de lift naar de eerste verdieping pakken, met een bocht Links de hoek om tot je bij afdeling De Gender bent waarna Jan je op kamer 107 zal verwelkomen. Die gekke 1. staat er dus voor eerste verdieping ! Waarom gemakkelijk als het ook moeilijk kan !

Nogmaals, uit het diepst van mijn hart, dank voor jullie steun aan Jan. Het zal hem ongetwijfeld sterken in zijn herstel te weten dat hij nog zoveel vrienden en vriendinnen heeft die om hem geven. En laten we eerlijk zijn, zonder kun je toch echt niet als mens ?

Groetjes, Guus.

Hallo allemaal,

Gisteren belde ik de familie Walstra op en hoorde van zijn vrouw dat hij het niet zo best maakt. Velen van ons kennen zijn vrouw als juffrouw Peilou en we zien ze nog 'smorgens op hun Jawa motorfiets (later werd het een BMW) het schoolterrein oprijden.

Meneer Walstra heb ik als natuurkundeleraar gehad. Voor mij was hij een prachtleraar. Hij kon het vak zo goed naar voren brengen en uitleggen. Zo goed, dat ik mij hoe langer hoe meer tot het vak aangetrokken voelde en plannen maakte om aan de, toendertijd, MTS in Dordrecht verder te gaan in natuurkunde.

Toen ik in de derde klas zat, ging ik met vacantie naar een oom en tante van me, die op de suikeronderneming "Nieuw Tersana" in Cheribon woonden. Oom en tante dachten dat ik teboe zou jatten, of op de teboelorries zou meerijden, jagen of paardrijden, maar niets daarvan. Ze waren me elke dag kwijt want ik was in het laboratorium bij de chemiker en ver-baasde me dat hij precies kon uitrekenen hoeveel kilogram witte suiker (suiker eerste product), bruine suiker, melasse enz. hij van een bepaald veld kon krijgen. Geweldig vond ik dat. Ook "hielp" ik hem met het meten van het suikergehalte in het teboesap met een polarimeter. Dit alles heeft mijn natuurkundeplan veranderd, met excuus voor dhr. Walstra, en na mijn eindexamen in 1955  ben ik aan de MTS in Eindhoven begonnen aan de studie in scheikunde. Op de MULO hebben wij nooit scheikunde gehad, het waren dus toffe jaren. In het tweede jaar werd de naam van de school veranderd in HTS, Hogere Technische School en vandaag de dag behoort de opleiding tot het Hogere Beroeps Onderwijs, HBO.
Neen ik was niet de enige die de technische kant op ging van mijn klas:
Karel Benink ging naar de MTS van den Haag waar hij de richting van bouwkunde koos.
Jan Stadler ging naar de MTS in Heerlen waar hij chemische technologie studeerde.
Hoe of wat, toch vind ik dat ik deze studierichtingkeuze van dhr. Walstra heb meegekregen zonder dat hij er zich van bewust is. Hoe velen van ons hebben niet testen moeten ondergaan om uit te zoeken welke studierichting je moest kiezen.
Meneer Walstra heeft tijdens de Japanse bezetting in Burma aan de beruchte spoorweg gewerkt. Hij is nu 97 jaar en kan zijn verjaardagen de laatste jaren niet meer vieren omdat hij niet tegen de drukte kan.
Van zijn vrouw hoorde ik dat het niet zo goed ging met hem. Toevallig ontving ik net de re-productie van ons officieel Fefios embleem. Kijk maar op de linkerbovenhoek  op de home page van onze web site. Emile van den Brink had er een op zijn borst toen hij op de reünie in Amersfoort kwam en ik heb hem gevraagd mij een foto te sturen. Dat heeft hij gedaan en ik heb  100 originele Fefios-speldjes laten namaken.
Op de foto van Emile kan je goed zien dat de blauwe verf op verschillende plaatsen eraf is geschilferd. Om dat te voorkomen heb ik de voorkant van de nieuwe speldjes laten bedekken met een doorzichtige plasticlaag. Waar je deze emblemen kan krijgen horen jullie t.z.t via deze web site.
Namens ons allemaal heb ik dhr. Walstra het eerste Fefios-embleem gestuurd met onze beste wensen. Voor hem en zijn vrouw ook onze vriendelijke groeten.
Als jullie hem een kaart willen sturen:

     Dhr. D.J. Walstra
     Elzendreef 147
     2272 CK  Voorburg

Zowel meneer als mevrouw Walstra zullen het op prijs stellen.

Groetjes uit Zuid-Californie,

Benno Apon

Net gehoord dat Mevr. van Steenbergen nu in het Rode Kruis Ziekenhuis ligt. Ze ging met de tram naar huis en bij haar in de buurt stopte de tram. Ze dacht dat zij er al was, maar de tram stopte voor een verkeerslicht vlak voor de eigenlijke tramhalte. Mevr. van Steenbergen stond al aan de uitgang om uit te stappen. Het licht sprong op groen en de tram trok met een schok op: Onze oud-lerares viel en brak haar heup.

Er zijn nog maar drie oud-leerkrachten in leven: Dhr. Walstra, Mevr. Walstra-Peilou en Mevr.
van Steenbergen. Als jullie Mevr. van Steenbergen een kaartje willen sturen is hier haar adres:

     Mevr.P.A. Buchel van Steenbergen
     Laan van Meerdervoort 1522
     2555 CM den Haag

Laten we zuinig zijn op onze oud-leerkrachten en hen een teken van ons medeleven sturen.
Groetjes uit Whittier, California,

Benno Apon

'Rebuttal' van Bennie von Stockhausen

Ik voel me genoodzaakt op de reactie van Hans Pustelnik op mijn eerste mening over de Zingende Javaan  een 'rebuttal' (wederwoord) te geven.

Allereerst ik heet Ben(nie) von Stockhausen. Ik stel het zeer op prijs dat mijn naam correct wordt vermeld. Mijn vader heeft voor die naam het leven verloren en wij waren bijna van Nederland geweerd was het niet voor het moedig voor ons recht opkomen door mijn moeder. Maar dat is een ander verhaal.

Ten tweede, mijn aanduiding van mensen als kinderen is als een vergelijking bedoeld en niet als een ware aanduiding. Mijn excuses als jullie het als daadwerkelijk ervaren. Overigens was dit niet de kern van mijn reactie.

Ik was zeer geschokt te lezen dat Hans Pustelnik Benno Apon $200 heeft aangeboden om de Zingende Javaan na de pauze de mond te snoeren.
Dit was gewoon grof en roept bij mij beelden op van de "ugly American"

Wij zijn allemaal trots dat een oude schoolgenoot het behoorlijk ver geschopt heeft in Amerka en zich tot een millioenair mag rekenen. Maar dat geeft hem niet het recht de keuze van entertainment op een reünie naar zijn smaak te buigen door er met grof geld naar te gooien. Het gebaar komt zeer arrogant over.

In mijn inzending kan je lezen dat ik ook mijn kritische opmerkingen had over de Zingende Javaan. Het is als opbouwend kritiek beschouwd en niet krenkend zodat hij misschien zijn inleiding ergens anders wat kort houdt en de nadruk legt op de chansons.

Volgens jou zijn er ook reünisten zijn die het wel  waardeerden. Bovendien was zijn optreden de keuze van de organisatoren. Ik dacht dat uit respect voor de organisatoren, een paar minuten  net doen of je het leuk vindt en je mond te snoeren zodat mede reünisten wel kunnen genieten, niet teveel gevraagd was.

Ik ben blij dat het ' juvenile uit fluiten' achterwege was gebleven. Zoiets verwacht ik niet van mijn beschaafde oud schoolgenoten.

De weigering van het aanbod door Benno vind ik gentlemanlike en jouw voorstel  om de $200 een betere bestemming te geven door bijvoorbeeld aan behoeftige Indo's in Bandung te geven  vind ik gewoon  geweldig.

Bennie von Stockhausen

Lieve Bennie,
 
Eigenlijk weet ik niet goed hoe en òf ik hierop moet reageren, maar wie A zegt zal moeten doorgaan tot Z.
Mijn hoop gaat er alleen naar uit, dat wat zo mooi begonnen is vanaf de eerste minuut van onze reünie, niet ten onder zal gaan in teksten waarin wij blijven ronddraaien.
 
Ik kreeg een mail van Hans met de inhoud:
Thanks for je antwoord en laten we er hier maar bij houden. Volgend jaar als die Fefios bijeenkomst doorgaat zullen we wel komen.
 
Ik ben blij te lezen dat er toch ook opbouwende kritiek voor Pak Warno weggelegd is en hij deed het met zo'n plezier voor ons. Wij hebben Pak Warno al een paar keer voor onze Indische soos Matahari Groningen geëngageerd en het is steeds een succes geweest, zelfs in Australië werd hij goed ontvangen. Daarom durfde ik Benno Apon te benaderen hem te vragen voor onze reünie.
 
Kritiek is altijd goed, maar probeer dat dan van twee kanten te bekijken en juist dat éne kleine moment te vinden dat toch te waarderen valt. En weet je, ik hoop dat uit deze discussie voortkomt dat die Indische oudjes ginds een leuke dag bezorgd zal worden en wil hier zelfs wel een kleine bijdrage aan toevoegen....

Lieve groet voor jullie allemaal
 
Maudy Angenent-van Raemdonck

Hallo Maud,

Ik las een stuk van Ben Stockhausen over die Zingende Javaan. Ik moet toch wel  even hierover mijn mening uiten." Ten eerste zijn wij geen kinderen die constant  bezig moeten worden  gehouden. Ten tweede de zingende Javaan was in een woord slecht.Veel meer mensen vonden hem slecht.Maar zeggen niks. Ten derde, het had niet zo afgelopen, want in de pauze heb ik Benno Apon 200 euro's aangeboden om de zingende Javaan niet meer te laten optreden." Het was niet meer om aan te horen. He is lucky dat hij niet uitgefloten was. Niks te maken met beleefdheid, de waarheid doet pijn maar is nog steeds de waarheid.
Verder vond ik het een geslaagde party en heb nog veel bekenden ontmoet.

Hans Pustelnik 

Hallo Hans,

Dank voor je reactie op de reünie van april dit jaar. Ik dacht: ha, die geeft zich ook weer op voor volgend jaar ;-))
De site staat open voor elke mening of reactie of we het er al mee eens zijn of niet. Dat wij geen kinderen meer zijn die bezig gehouden moeten worden, heb ik niet zo ervaren tijdens de afgelopen reünie, ook niet tijdens het optreden van Pak Warno.

Ook hierin zijn en mógen de meningen verdeeld zijn.
Dat er mensen zijn die hem slecht vinden en niets zeggen, kan ik ook begrijpen, dat is denk ik het oude Indisch gevoel. Er voor uit komen is prima, maar naar mijn idee is een medemens krenken niet de juiste manier om je zegje te zeggen. Ik weet zeker, dat Pak Warno hierop zal antwoorden: het is goed om de meningen te weten, ik leer daarvan!
We verschillen toch allemaal voor wat betreft we mooi, lelijk, goed of niet goed vinden? Maar ik ben blij dat je je hebt kunnen uiten en hoop dat je die 200 euro's voor een beter doel kunt besteden, bijvoorbeeld voor die oudjes die in Bandung zijn achtergebleven. Ik denk dat Pak Warno het hierover helemaal met me eens zal zijn.
Gelukkig dat je het toch nog als een geslaagde dag hebt ervaren met veel oude bekenden en ik hoop je op een volgende reünie of reis naar Indonesië weer te zien. Ik zou het fijn vinden om een persoonlijk gesprek met je te voeren, dat is er tijdens de afgelopen reünie helemaal niet van gekomen en dat betreur ik wel.

Maudy Angenent-van Raemdonck