16 januari 2011
Ik ben al vele keren bezig gegaan om een update voor mijn website te schrijven, maar het lukt me gewoon niet om het te verwoorden. Ook een bestand in Word maken loopt niet zoals ik het wil en word er soms sacherijnig door.
Het is echt een hele poos terug dat ik voor het laatst wat voor mijn website schreef. Laat ik maar beginnen met te melden dat het met de gezondheid gelukkig niet achteruit gaat. De laatste botscan die ik in december heb moeten ondergaan wees uit dat alles bij het oude gebleven was. De kanker in de wervels heeft zich niet vermeerderd waar ik dus heel blij mee ben en denk dat de medicatie goed werkt. Ook bij Max is alles goed en kan ook hij gewoon doorgaan met de medicijnen die hij slikt. Hier zijn we beiden blij mee.
Ook zijn wij door onze kinderen, kleinkinderen, familie en vrienden op 1 december j.l. erg verwend. Wij vierden het feest dat we 50 jaar getrouwd zijn en wilden dit niet groots vieren, maar met een etentje bij Ni Hao in Groningen. Het was grandioos.
De kinderen en kleinkinderen hebben ons een onvergetelijke dag bezorgd. Het begon al met de komst van Hans uit Burkina Faso, waar hij helaas Odette thuis moest laten. ’s Middags kwamen Anne-Marie en Kees, Arthur en Marga en Tineke. We kregen een hele grote doos om uit te pakken.. spannend!
Wat zal daar wel in zitten? Het uitpakken was nog een hele klus. Er zat van alles in en nog steeds niets dat op een cadeautje zou lijken. Uiteindelijk, na veel karton en weet ik wat meer kwam er een mooi verpakt pakketje uit. We hadden er echt geen idee van wat erin zou zitten.




De verrassing was GROOT! Een fotoboek en dit stond op de kaft:
het was een echt grandioos fotoboek. Er stonden allemaal lieve berichtjes in met foto’s van de schrijvers/sters, familie, vrienden, collega’s en noem maar op.. ze hebben ons allemaal bedacht met een herinnering uit die vervlogen 50 jaren samen. Ik heb dagen nodig gehad om al die stukjes te lezen, de daarbij horende foto’s te bekijken en de naar boven komende herinneringen te verwerken. Iedereen die een bijdrage heeft geleverd en deze update leest, nogmaals van harte bedankt!



Dat was de eerste dag van december en dan volgt het Kerstfeest.. die vierden we samen met broeder John bij Kees en Anne-Marie. Het was gezellig en de tafel was weer goed gedekt.


We aten allemaal onze buikjes rond… Op naar het einde van het jaar 2010.. wat zal dat nieuwe jaar 2011 ons brengen? Geluk, tegenspoed? Wie zal het zeggen..

.. en dit hadden we tussentijds ook nog!

Oud- en Nieuw hebben we weer bij Anne-Marie en Kees gevierd en ook John was nog van de partij. Een glaasje wijn en later de champagne brachten wel leuke momenten met zich mee..
dansen gaat niet, maar mee klappen met de dames op de TV gaat goed… Het oude jaar is verleden tijd geworden en het nieuwe jaar heeft met veel lawaai en rook zijn intrede gedaan.
1 januari 2011 eerst uitgeslapen, nadat we pas tegen een uur of 3 in de vroege morgenuurtjes in ons bed lagen.. Na een goed ontbijt begon de telefoon te rinkelen en die bleef rinkelen, de eerst familieleden kwamen ook al persoonlijk hun Nieuwjaars wensen brengen, gezellig! Ons huis was weer lekker vol en diegene die dicht bij de deur zat moest herhaaldelijk
 opstaan om een volgende bezoeker binnen te laten… De oliebollen ontbraken er natuurlijk ook niet aan.

De dag van te voren had ik al een hele grote pan met erwtensoep gemaakt voor hen die bleven eten.

De tafel moest vergroot worden en we konden net met z’n allen een zitplaats vinden. Rijst was er genoeg en de soep moest gedeeld worden.
Je kunt zien dat de pan bijna leeg is. Het was net als thuis vroeger toen alle familie op visite kwam en altijd bleef eten.
We hopen dat we ook dit jaar weer als een grote familie vaak samen mogen zijn en elkaars mening zullen respecteren, hoe die wel eens kan verschillen..









Een vredig en “vreetzaam” 2011 toegewenst lieve lezers.







Woensdag, 18/29 augustus 2010

De vorige update is al weer een poosje geleden.
De rust is hier weergekeerd en kunnen we weer lekker achter de computer met onze hobby aan de gang.
Hans, Odette en Geoffrey zijn weer terug naar West-Afrika en wonen nu in Burkina Faso,
het Voormalig-Oppervolta.
Zij hebben hun mooie huis in Tanzania waar ze in Dar Es Salaam woonden verlaten en
eigenlijk wel met enige weemoed, want ze hebben er vijf jaren doorgebracht.
Het ‘afscheidsfeestje’ was een familieaangelegenheid en waren alle drie kinderen erbij.
Van de kleinkinderen ontbraken helaas de beide kleindochters Sophie en Rodanthi.



Op de foto kijken
Odette, Arthur,
Tineke en Marga
naar foto’s van het
nieuwe huis in
Ouagadougou,
de hoofdstad van
Burkina Faso.











Het eten is al opgediend en
Odette kijkt of
alles wel op tafel is
gekomen.
Er was van alles,
rijst, bami,
sambalgoreng
boontjes,
sambalgoreng tempé
sambalgoreng tahu
–speciaal voor Geoffrey gemaakt.






Ondertussen is het alweer de 27ste geworden en hebben we de verjaardag van Marga gevierd, nadat John Angenent weer richting Tegelen is gereden na een weekje in het Noorden vertoefd te hebben.

Nu is de rust hier weergekeerd en kan ik me weer storten op het typen van een update. Dat doe ik nu op een computer met Windows 7 en af en toe is het nog zoeken hoe dit of dat het beste kan. Ik begin er al een beetje aan te wennen.

De driemaandelijkse controles hebben Max en ik ook weer ondergaan en we mogen over drie maanden weer terugkomen. We gaan dus weer lekker verder.

Bedum, 6 juli 2010

Het heeft lang geduurd, maar ik ben er even weer. Ga er maar van uit dat géén bericht vaak wel een goed bericht is! Ik had ook niet veel te melden, dan dat ik geniet van het mooie weer, de warmte en de vele mooie bloemen en insecten die om ons heen in de tuin te vinden zijn.
Wat dacht je hier bijvoorbeeld van:


De Pioenrozen bloeiden als mooie dansende dames, die hun rokken lieten zwieren dat het een lieve lust is! En dan komt er zo’n mooie gekleurde vlinder er ook van genieten. Wat doe je dan? Gewoon de knop van de camera indrukken en het resultaat hier laten zien!
We hebben veel buiten kunnen zitten en onze ‘originele’ kleur is weer terug. Max is echt heel donker geworden, maar die is dan ook heel vaak in de tuin bezig en als hij stil zit laat hij de zon op zich inwerken.
Geniet nog maar even mee…

Wil je misschien een stukje van de kwee pisang proeven? Kan wel hoor, maar zelf maken is ook erg makkelijk.
Doordat ik erg veel pillen slik, ben ik regelmatig aan de agar² of zoals hier een hun ‘kwee meel’ koek.
Ik heb me laten vertellen dat de agar² een beschermlaagje in je maag aanmaakt. Dit heb ik wel nodig.

De pillen worden zo langzamerhand een ‘obsessie’ voor mij, maar het is voor mijn eigen bestwil, dus heb ik de tijden maar in de gsm vastgelegd en die waarschuwt me dan wat en wanneer ik een tablet moet slikken. Dus gaan we er gewoon voor.

Afgelopen weekend waren onze oudste zoon en zijn gezin thuis, ook de andere kinderen kwamen de broer en zijn familie begroeten. Het was mooi weer en we konden heerlijk buiten zitten en was de parasol eigenlijk een beetje te klein voor ons allen. Als ik zo naar onze dochters kijk, krijg ik een warm gevoel van binnen; we hebben een afstammeling van ons zelf, een blonde Groningse dochter en een donkere Afrikaanse dochter. Heerlijk om ze met elkaar te zien en te beleven dat al de culturen in ons gezin gewoon samengaan. Hans en Odette, die 5 jaren in Tanzania woonden en Hans nu overgeplaatst is naar Burkina Faso, het geboorteland van onze donkere dochter. Odette is dan ook weer ‘thuis’. Haar ouders zullen dat ook wel heel aangenaam vinden, maar ze heeft wel een andere kijk op het leven van haar ouders gekregen. Zij heeft geproefd van de Westerse cultuur en het smaakt haar heel goed.
Toch is het zó, dat als je ver terugkijkt, vele gewoonten wel overeenkomst hebben met ons geboorteland Indonesia. Ook wat het gebruik van planten e.d. betreft is er een herkenbare overeenkomst.
Tot slot even wat foto’s van ons samenzijn in de tuin:

Tot een volgende keer….

3 mei 2010

Eindelijk vind ik tijd om weer even te vertellen dat ik weer een bezoek aan het ziekenhuis heb gebracht.
De laatste keer heeft de oncoloog een verzoek ingediend voor een botscan van top tot teen. Deze scan werd op 20 april genomen en afgelopen week werd me verteld dat op de scan geen nieuwe uitzaaiingen te zien waren en dat de vlekken van de uitzaaiingen in de wervels van de onderrug iets vager zijn geworden.
Hieruit werd de conclusie getrokken dat het infuus en al de andere medicijnen de kanker onder controle hebben. Laten we hopen dat dit zo zal blijven.
De maandelijkse infuus heb ik op 27ste voor de laatste keer gehad en ga nu op tabletten over. Ik moet zeggen dat ik hier al eerder ook heel erg tegen op zag en ben toen niet daartoe overgegaan. Vandaag heb ik de eerste ‘bonefos’ pil naar binnen gewerkt. Ik hoop dat mijn maag niet vervelend gaat doen en alles loopt zoals het moet. Ik zal een nieuw schema moeten opstellen om al de medicatie op tijd naar binnen te werken en dat is met de tijden dat je nuchter moet zijn een heel gedoe. Elke pil heeft zo zijn regel van vóór en nà!
Reden van overgang neer de tabletten is dat als we wat langer met vakantie willen, ik altijd met die maandelijkse infuus rekening zal moeten houden. Nu de scan goed is, gaan we informeren over een tweede keer naar Java gaan.

Gisteren heb ik mijn digitaal fotoalbum klaar gekregen en is de bestelling gedaan.
Dágen heeft het me gekost en met alles wat in en om een huishouding gebeuren moet, was het racen tegen de klok om de korting nog toe te kunnen passen ;-)
Het is wel een groot en dik album geworden en het was erg moeilijk om keuzes te maken uit de vele foto’s die Max en ik genomen hebben. Ik heb er een ‘plaatjes’ verhaal van gemaakt en hier en daar een grote foto over het hele blad. Van de “Drie eenheid” Semeru – Bromo – Batok zelfs over twee bladzijden. Ik ben reuze benieuwd hoe alles wordt.

Verder hier alles goed, ook met kinderen en kleinkinderen. Heerlijk toch!

Woensdag 24 februari 2010


Even weer een klein berichtje wat onder deze knop thuis hoort.
Eerst maar beginnen met onze kleinzoon Ricardo, die zijn oma inmiddels al voorbij gegroeid is. Het gaat goed met zijn gezondheid en niertransplantatie, evenals zijn moeder die een nier afstond. Het was even kwakkelen geweest maar nu hopen we allemaal dat ze er door zijn en alle lijnen in opwaartse richting blijven gaan. Hij gaat nu naar de Middelbare school en doet zijn best.

Dan weer even een beetje over mezelf. Gisteren weer naar het UMCG geweest bij de arts en daaraanvolgend het maandelijks infuus.
Eerst moest er weer het nodige bloed uit de arm getrokken worden, gelukkig ging het deze keer heel vlot en heb er ook geen blauwe plek aan overgehouden.
De internist oncoloog was tevreden met de uitslagen die binnengekomen waren, maar er was nog niet alles. Na wat vragen over en weer was ze tevreden over het resultaat van hormoontabletten en maandelijks infuus om de botten op pijl te houden, zullen we maar zeggen.
Wel wilde ze, wat ze bij de vorige controle al gemeld had, een botscan laten doen. Dit geeft toch meer inzicht en zekerheid dat alles ook ècht zo goed gaat.
Hier krijg ik dan weer bericht van over de post wanneer dat zal gaan gebeuren.
Ik voel me verder prima en ze gaf me een compliment dat ik er niet ziek uit zie, om het zo maar even uit te drukken.

Het weer speelt me wel eens parten en dat voel ik dan aan de littekens die opspelen, maar verder zit ik nog alle dagen achter dit speeltje.. nou ja met een breed beeldscherm is het een lust om alle foto’s te bekijken en te bewerken, zodat jullie ze weer op mijn website onder de andere knop kunnen bekijken en het hopelijk weten te waarderen.

Tot een volgende keer dan maar weer en vergeet niet eens onder al de andere knoppen op mijn website een kijkje te nemen. Mensen die iemand/iets zoeken bijvoorbeeld of een verdrietig moment dat nu we ouder worden toch regelmatig voorkomt.
Aju en tot later…..

Zondag 10 januari 2010
Een wens voor een goed en Gezond 2010 heb ik al gedaan en het jaar is al weer 10 dagen oud.. Ik hoop dat iedereen een fijne Kerst en een Goede jaarwisseling achter de rug heeft.

Onze Kerst hebben we elders gevierd en zijn door onze oudste zoon opgehaald en hebben samen met zijn gezin en de oudste broer van Max de Kerstviering gevierd. Het was wel een verrassing voor ons, want de kinderen wonen in Tanzania, waar Hans bij de Nederlandse Ambassade werkt. Ze hebben wel een koude Kerst gevierd, terwijl ze gewend zijn aan temperaturen van boven de 30° C. Odette vond het wel lekker, zo koel.
Vandaag zijn Hans en de zoon Geoffrey weer teruggegaan naar Dar Es Salaam.
Odette is al eerder vertrokken met hun dochter Sophie naar Florence, waar Sophie haar studie Fashion Design doet. Ze heeft nu nog een week of 2 vakantie en dan is het wel gezelliger als er iemand bij is.

Hier Max die heel ontspannen naar zijn kinderen kijkt. We zien elkaar ook niet zo vaak en dan is de tijd veel te kort om van elkaar te genieten.
Het zijn altijd wel drukke dagen, maar het weer was niet zó dat we er elke dag op uit moesten. Ook was John er en die is met de trein gekomen. Hij voelde zich niet lekker en we wisten te voorkomen dat hij ziek naar huis ging, door hem wat medicijnen te laten slikken. ’s Morgens was het altijd even afwachten hoe hij zich voelde, maar de paracetamols hebben hun werk aardig gedaan. Thuis heeft hij toen nog enkele dagen last gehad, maar dat is ook weer verleden tijd.

Tijd om wat foto’s te schieten had ik dan ook plenty en deze ballen spraken me wel aan. Zelf uit beeld, omdat mijn toestel een uitschuifbaar LCD-schermpje heeft. Best leuk..
John en Odette samen op de bank.
 

Ook met de andere familie ging het goed en Ricardo is ook weer helemaal beter en kon van de sneeuw en vrije tijd genieten.

Geniet van de dagen dat het nog wit is, vanavond zal er een boel stuifsneeuw over heel Nederland komen, hoorde ik en wie weet kunnen we elkaar niet bereiken vanwege de ophoping van die kapok dingin.. kapok = watten en dingin = koud….
Sampai bertemu lagi .. tot een volgende keer.